Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

baptismi N M

  • 1 baptismum

    baptism; washing, sprinkling

    Latin-English dictionary > baptismum

  • 2 baptismus

    baptism; washing, sprinkling

    Latin-English dictionary > baptismus

  • 3 mis-kunn

    f., mod. miskun with a single n, [from mis- and kunna; Scot. mis-ken; analogous to Lat. ignoscere = not to know, to overlook, pardon faults, as is duly remarked in Syntagma Baptismi by Jón Ólafsson]:—forgiveness, pardon, mercy, grace; vill Þórólfr gefask upp í mitt vald til miskunnar, Eg. 89; gefask upp á, yðvart vald ok miskunn, Fms. i. 104, Greg. 48, Niðrst. 1; ok eru þeir þá í m. konungs, at the king’s mercy, Gþl. 84; göra miskunn a e-m, to shew mercy to, Stj. 200; miskunnar andi, hugr, heit, augu, brunnr, faðmr, the spirit, mind, promise, eyes, spring, bosom of grace, 242, Greg. 25, 45, 47, Fms. ii. 196, Th. 25; miskunnar dómr, merciful judgment, Sks. 615; m. móðir, mother of mercy, Hom. 121; miskunnar gjöf, gift of grace, Fær. 136, Bs. i. 699: esp. freq. in eccl. usage, N. T., Pass., Vídal.
    COMPDS: miskunnarfullr, miskunnarlauss, miskunnarleysi, miskunnarmaðr, miskunnarverk.

    Íslensk-ensk orðabók > mis-kunn

  • 4 apertor

    ăpertor, ōris, m. [id.], he that opens, begins (cf. aperio, II. A.):

    baptismi,

    Tert. adv. Marc. 2, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > apertor

  • 5 consecutio

    consĕcūtĭo (also consĕquūtĭo), ōnis, f. [consequor] (several times in Cic. as a philos. and rhet. t. t., elsewhere perh. only in late Lat.)
    I.
    In philos. lang., an effect, consequence:

    ipsa detractio molestiae consecutionem adfert voluptatis,

    has pleasure as a consequence, Cic. Fin. 1, 11, 37; id. de Or. 3, 29, 113:

    simplex autem conclusio ex necessariā consecutione conficitur,

    id. Inv 1, 29, 45, id. Top. 13, 53 al.— Plur.:

    causas rerum et consecutiones videre,

    Cic. Fin. 2, 14, 45.—
    * II.
    In rhet. lang., the proper following of one thing after another, order, connection, sequence:

    verborum... ne generibus, numeris, temporibus, personis, casibus perturbetur oratio,

    Cic. Part. Or. 6, 18.—
    III.
    An acquiring, obtaining, attainment ( = adeptio; eccl. Lat.); with gen. obj.:

    baptismi,

    Tert. Bapt. 18 fin.:

    resurrectionis,

    id. Res. Carn. 52.

    Lewis & Short latin dictionary > consecutio

  • 6 consequutio

    consĕcūtĭo (also consĕquūtĭo), ōnis, f. [consequor] (several times in Cic. as a philos. and rhet. t. t., elsewhere perh. only in late Lat.)
    I.
    In philos. lang., an effect, consequence:

    ipsa detractio molestiae consecutionem adfert voluptatis,

    has pleasure as a consequence, Cic. Fin. 1, 11, 37; id. de Or. 3, 29, 113:

    simplex autem conclusio ex necessariā consecutione conficitur,

    id. Inv 1, 29, 45, id. Top. 13, 53 al.— Plur.:

    causas rerum et consecutiones videre,

    Cic. Fin. 2, 14, 45.—
    * II.
    In rhet. lang., the proper following of one thing after another, order, connection, sequence:

    verborum... ne generibus, numeris, temporibus, personis, casibus perturbetur oratio,

    Cic. Part. Or. 6, 18.—
    III.
    An acquiring, obtaining, attainment ( = adeptio; eccl. Lat.); with gen. obj.:

    baptismi,

    Tert. Bapt. 18 fin.:

    resurrectionis,

    id. Res. Carn. 52.

    Lewis & Short latin dictionary > consequutio

  • 7 sacramentum

    sā̆crāmentum, i, n. [sacro].
    I.
    In good class. Lat., a jurid. and milit. t. t.
    A.
    Jurid. t. t., the sum which the two parties to a suit at first deposited, but afterwards became bound for, with the tresviri capitales; so called because the sum deposited by the losing party was used for religious purposes, esp. for the sacra publica; v. Fest. p. 344 Müll.; or, perh. more correctly, because the money was deposited in a sacred place; v. the foll. passage of Varro and Müller's note. (Another reason is given in Isid. Orig. 5, 24 fin.: sacramentum est pignus sponsionis; vocatum autem sacramentum, quia violare, quod quisque promittit, perfidia est): ea pecunia, quae in judicium venit in litibus, sacramentum a sacro. Qui petebat et qui infitiabatur, de aliis rebus utrique quingenos aeris ad pontem deponebant, de aliis rebus item certo alio legitimo numero assum;

    qui judicio vicerat, suom sacramentum e sacro auferebat, victi ad aerarium redibat,

    Varr. L. L. 5, § 180 Müll. N. cr.: qui prior vindicaverat, dicebat: quando tu injuria vindicavisti, de aeris sacramento te provoco; adversarius quoque dicebat: similiter ego te;

    seu L. asses sacramenti nominabant... Postea praedes Praetor ab utroque accipiebat sacramenti, quod id in publicum cedebat,

    Gai. Inst. 4, 16; cf. id. ib. 4, 16, § 13 sq.;

    95: sacramenti autem nomine id aes dici coeptum est quod et propter aerarii inopiam et sacrorum publicorum multitudinem consumebatur id in rebus divinis,

    Fest. p. 344 Müll.: cum in rem aliquam agerent litigatores et poena se sacramenti peterent, poscebant judicem, qui dabatur post trigesimum diem, Pseudo-Ascon. ad. Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26 (p. 164 Orell.):

    de multae sacramento consules comitiis centuriatis tulerunt,

    Cic. Rep. 2, 35, 60.—
    2.
    Meton., a cause, a civil suit or process:

    decemviri re quaesitā et deliberatā sacramentum nostrum justum judicaverunt,

    Cic. Caecin. 33, 97; cf.

    transf. in gen.: homines graves, quibuscum tibi justo sacramento contendere, non liceret,

    on equal terms, with a fair chance of success, id. de Or. 1, 10, 42: cetera... entechna et arguta adparebunt, ut sacramento contendas mea non esse, lay a wager, i. e. confidently assert, id. Fam. 7, 32, 2:

    injustis vindiciis ac sacramentis ali enos fundos petere,

    id. Mil. 27, 74: si Xviri [p. 1612] sacramentum in libertatem injustum judicassent, id. Dom. 29, 78.—
    B.
    Milit. t. t. (cf. infra, 2, the passage from Cic. Off. 1, 11, 36), orig. the preliminary engagement entered into by newly-enlisted troops (this was followed by the proper military oath, jusjurandum, which was at first voluntary, but, after the second Punic war, was demanded by the military tribune): milites tum (i.e. 538 A.U.C.), quod numquam antea factum erat, jurejurando ab tribunis militum adacti milites [jussu consulis conventuros]: nam ad eam diem nihil praeter sacramentum fuerat;

    et, ubi ad decuriatum aut centuriatum convenissent, suā voluntate ipsi inter sese decuriati equites, centuriati pedites conjurabant, sese fugae atque formidinis ergo non abituros neque ex ordine recessuros, nisi, etc.... Id ex voluntario inter ipsos foedere ad tribunos ac legitimam juris jurandi adactionem translatum,

    Liv. 22, 38, 2 seq. Weissenb. ad loc.; cf. Front. Strat. 4, 1, 4; and v. Becker, Antiq. 3, 2, p. 292 sq.—Hence, since that time,
    2.
    For jusjurandum, the military oath of allegiance (very freq. and class.):

    milites Domitianos sacramentum apud se dicere jubet,

    to take the oath of allegiance, Caes. B. C. 1, 23; so,

    sacramentum dicere,

    id. ib. 1, 86 fin.:

    quos consulis sacramento rogavisset,

    id. B. G. 6, 1:

    sacramentum dicere alicui,

    Tac. A. 1, 28; and in a like signif. in Livy: sacramento (abl.) dicere, Liv. 2, 24 fin.; 4, 53; 25, 5; 41, 5 fin.:

    sacramento dicere alicui,

    id. 24, 8: ut omnes minores quinquaginta annis sacramento (abl.) rogaret, should administer the oath of allegiance to them, swear them in, id. 40, 26; so,

    rogare (aliquos) sacramento,

    id. 32, 26; 35, 2; Quint. 12, 2, 26;

    in a like sense: adigere sacramento aliquos,

    Liv. 4, 5; 7, 11; 9, 29; Tac. A. 1, 37; id. H. 1, 55:

    adigere aliquos sacramento Othonis,

    id. ib. 1, 76:

    Vitellii,

    id. ib. 2, 55:

    Vespasiani,

    id. ib. 2, 79:

    adigere aliquos sacramento in nomen senatūs,

    Suet. Galb. 16:

    sacramento aliquem tenere... sacramento tenere,

    Caes. B. C. 2, 32; cf.:

    secundo eum obliget militiae sacramento, quia, priore amisso, jure cum hostibus pugnare non poterat,

    Cic. Off. 1, 11, 36 (in which passage the primary jurid. signif. is alluded to):

    ex quibus (legionibus) aetate aut valetudine fessi sacramento solvebantur,

    Tac. A. 16, 13 fin.:

    legionibus, quae sacramentum mutaverant, in paenitentiam conversis,

    i. e. had revolted, Suet. Claud. 13; cf.:

    paenitentia mutati sacramenti,

    id. Galb. 10:

    alicujus sacramentum exuere,

    Tac. H. 3, 42:

    hoc sacramento (viz. in the service of Bacchus) initiatos juvenes milites faciendos censetis?

    Liv. 39, 15.—
    b.
    Transf., in gen., an oath, a solemn obligation or engagement (mostly post-Aug.):

    ut sacramento contendas mea non esse,

    Cic. Fam. 7, 32, 2:

    non ego perfidum Dixi sacramentum: ibimus, ibimus, etc.,

    Hor. C. 2, 17, 10:

    in verba Eumolpi sacramentum juravimus,

    Petr. 117, 5:

    amicitiae sacramentum delevi,

    id. 80, 4:

    sacramento quodam nexi,

    Just. 20, 4, 14:

    se sacramento obstringere, ne, etc.,

    Plin. Ep. 10, 96 (97), 7:

    si quod inesset mutis animalibus tacitum ac naturale sacramentum,

    App. M. 3, p. 140, 31.—
    II.
    In eccl. and late Lat., something to be kept sacred.
    1.
    A secret:

    sacramentum regis abscondere,

    Vulg. Tob. 12, 7.—
    2.
    The gospel revelation: nolite verba, cum sacramentum meum Erit canendum, providenter quaerere, Prud. steph. 10,15.—
    3.
    A mystery:

    sacramentum stellarum,

    Vulg. Apoc. 1, 20:

    pietatis,

    id. 1 Tim. 3, 16; Lact. 7, 24; Aug. de Agone Christi, 24.—
    4.
    A sacrament:

    signa, cum ad res divinas pertinent, sacramenta appellantur,

    Aug. Ep. 138:

    baptismi,

    id. Doctr. Christ. 3, 13:

    sanguinis Christi,

    id. Ep. ad Bonif. 98, 9:

    (matrimonii),

    Vulg. Eph. 5, 32.—
    5.
    The office of the ministry:

    Athanasium episcopum... coctus in unum quaesitus (synodus ut appellant) removit a sacramento quod obtinebat,

    Amm. 15, 7, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > sacramentum

См. также в других словарях:

  • Taufe [1] — Taufe, die von Christus selbst angeordnete, feierliche, zu den Sacramenten gehörige Religionshandlung, durch welche nach Ablegung des christlichen Glaubensbekenntnisses u. nach dreimaliger symbolischer Besprengung des Täuflings mit Wasser auf den …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Insufflation — (Latin insufflatio blowing on or into ) is the practice of inhaling substances into a body cavity. Insufflation has limited medical use, but is a common route of administration with many respiratory drugs used to treat conditions in the lungs… …   Wikipedia

  • BAPTISTERIUM — I. BAPTISTERIUM Graece Βαπτιςτήριον dictum est olim, quod alias Piscina, quô nomine vas, quô Veter. Romani lavabantur, appellabatur, in frigida lavatione; quemadmodum in calida, Labrum seu Alveus. Vide supra. Apud Scriptores vero Ecclesiasticos… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NOMEN — inrantibus impositum, perectâ Circumcisione Iudaeis, aliis post lustrationem: Omnibus enim gentibus Nomma sua erant seu vocabula, aliis signa, praeter Atlantes, de quibus Pomp. Mela l. 1. c. 8. Ex his, qui ultra deserta esse memoraxtur, Atlantes… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Common Era — BCE redirects here. For other uses, see BCE (disambiguation). Era Vulgaris redirects here. For the Queens of the Stone Age album, see Era Vulgaris (album). Common Era (sometimes Current Era[1] or Christian Era[2]), abbreviated as CE, is an… …   Wikipedia

  • Jean Nicolaï — (b. in 1594 at Mouzay in the Diocese of Verdun, France; d. 7 May 1673, at Paris) was a French Dominican theologian and controversialist. Life Entering the order at the age of twelve, he made his religious profession in 1612, and studied… …   Wikipedia

  • Theodulf von Orléans — (lat. Theodulfus Aurelianensis, * um 750/60; † 821 in Le Mans oder Angers) war ein westgotischer Gelehrter und Dichter, Berater Karls des Großen, Bischof von Orléans und Abt von Fleury. Theodulfs Nachruhm beruht vor allem auf seinen Gedichten,… …   Deutsch Wikipedia

  • Theodulfus Aurelianensis — Theodulf von Orléans (lat. Theodulfus Aurelianensis, * um 750/60; † 821 in Le Mans oder Angers) war ein westgotischer Gelehrter und Dichter, Berater Karls des Großen, Bischof von Orléans und Abt von Fleury. Theodulfs Nachruhm beruht vor allem auf …   Deutsch Wikipedia

  • Ildefonse — Biographie Ildefonse par El Greco Ildefonse ou en espagnol Ildefonso ou Alonzo ou Alfonso (+667), né vers 606, a été archevêque de Tolède en Espagne depuis 657 jusqu à sa mort, le 23 janvier. Son jour de fête est le 23 janvier …   Wikipédia en Français

  • Ildefonso de Toledo — San Ildefonso de Toledo San Ildefonso por El Greco (h. 1597 1603). Padre de la Iglesia Latina Apodo …   Wikipedia Español

  • Кондукт — (позднелат. conductus), средневековая песня на латинском языке, в основном на духовную (христианскую) тему. Содержание 1 Термин 2 Характеристика …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»